Great Ocean Road

28 februari 2017 - St Kilda, Australië

Wiehoee! We zijn op een punt gekomen dat we meer van Australië hebben gezien dan gemiddelde local!

Perth was de laatste stad waar ik over verteld heb. En vanaf hier zijn we met een vlucht terug naar Adelaide gegaan. Hier kwamen we 's avonds om 23 uur aan, maar door het tijdsverschil was het voor ons rond etenstijd. HONGER!! Tijd voor ordinaire patatjes van de Hungry Jacks (lees: Burger King met een andere naam).

Omdat we de volgende dag nog steeds niets hadden gehoord van de boeren rondom Adelaide, hebben we besloten toch door te gaan naar Melbourne. Vandaag was dus een regel dag, maar zodoende wel een fantastische camper/bus gevonden en meteen de route globaal uitgestippeld! Helaas kon dit niet direct de volgende dag, dus een extra dag in Adelaide werd verplicht. 

Deze verplichte dag hebben we super leuk weten in te vullen! Als twee Nederlandse meiden zijn we net als de vorige keer op die gratis fietsen gestapt om toch wat meer van Adelaide te zien. Dit keer wist ik precies welk zadel ik NIET moest kiezen, want ik wilde niet weer pijnlijke billen! Daarnaast deed mijn stuitje nog steeds pijn van de val! Rond het centrum van Adelaide loopt een park, met de botanische tuinen. Dit rondje hebben we gefietst en daarna een wandeling door de botanische tuinen gedaan, waar gelukkig nog het één en ander in bloei stond. 

2 februari, de dag dat het avontuur met Sjaakie de bus zou beginnen! Na het verplicht kijken naar een veiligheidsfilmpje dat nergens over ging en al onze gegevens in te hebben gevuld, konden we eindelijk gaan! Snel naar het hostel gereden, ontbeten, onze spullen gepakt en uitgecheckt! Bij een supermarkt in de buurt gestopt om wat inkopen te doen en door gereden naar onze eerste stop, Murray Bridge! Totaal niets te beleven.. hup met goede moed door naar Tailem Bend! Ook niets te beleven.. Op dat moment vroegen we ons echt even af hoe onze reisboek ons nu zo in de steek kon laten na zo'n prachtige westkust.. wederom met goede moed door, dit keer naar Bordertown. Ook niets en ook nog eens campings die er niet heel uitnodigend uitzagen.. Zouden we dan echt het mooiste van Australië al gezien hebben? Door naar Keniva, eenmaal daar aangekomen was het al zo laat dat we onze camper op een mini camping hebben neergezet en in het donker zijn gaan koken. En laat het nu net zo zijn dat we voor vanavond een 4 pansgerecht hadden bedacht, terwijl bleek dat we maar 2 gaspitten hadden.. super slim! Na een hoop gelach en gepuzzel, heerlijk gegeten en snel gaan slapen in de bus.

Door een gebroken nacht (lees: nieuw bed, ijskoud in zo'n bus en veel te krap), veel te lang door de wekker heen geslapen, shit! Volgende stop: Wyperfield National Park. Hier was letterlijk niemand te bekennen, zelfs bij het informatiecentrum zagen we niemand en het zag er allemaal eigenlijk als een doodnormaal bos uit. Zodoende besloten om door te rijden naar Grampians National Park. Super mooie route en prima camping. Ook hier was niemand van de receptie aanwezig, maar we konden een envelop pakken en de volgende dag betalen! Ideaal! Toen we gegeten hadden en het al donker begon te worden, kwamen er ineens kangoeroes van alle kanten op ons af. Die hebben de hele nacht om onze camper gezeten, super leuk!
 

Volgende dag stond in het teken van het Grampians National Park. Dus allereerst naar de Mckenzie falls gereden. Vanaf de parkeerplaats een pittige maar super mooie wandeling gedaan om uiteindelijk dé waterval te zien, gaaaaf! Vervolgens naar Reid lookout en The Balconies gereden, twee mooie uitzichtpunten over het park. Toen naar Barokka lookout gereden, nog een punt binnen het nationaal park. Hier zagen we op een bord een off road route die voor alle vervoersmiddelen beschikbaar was, dus wij dachten, LEUK! En dat was het ook, het was echt heel leuk, mooi en gaaf om te doen maar ook dood en dood eng. Het zand was op sommige punten zo zacht dat we weg gleden of bijna niet vooruit kwamen. En er was ook niet bepaald een weg terug want keren was geen optie. Romy vond het geloof ik allemaal wel stoer, maar ik scheet af en toe echt zeven kleuren ;). Als afsluiter wilden we via Silverband Road terug naar Halls Gap, waar we op de camping stonden. Deze weg is voor een groot deel één richting en loopt dwars door het woud met veel bochten, WAUW! We bevonden ons allebei in de echte droomvlucht van de efteling (handen omhoog, benen in de lucht wiehoeeee!), we konden alleen de elfjes en trollen niet vinden;). 'S avonds onszelf verwend met een heerlijke pizza in het restaurant om de hoek en daarna een spelletje gedaan in onze fancy zitzakken!

Mount William is het hoogste punt van Grampians NP, dus dat wil je zien toch?! Laten we zeggen dat de route er naartoe fantastisch was, de belachelijk lange klim vanaf de parkeerplaats een verschikking (we hebben 3 dagen spierpijn gehad) en het uitzicht op de top sloeg helemaal nergens op helaas. Daarna vooral veel gereden richting de kust en toen we eenmaal een camping hadden gevonden hebben we de camper om moeten gooien om binnen te kunnen zitten vanwege de regen. Onder de achterklep hebben we geprobeerd te koken en uit verveling is Romy met kangoeroes rond gaan springen, wat er natuurlijk hilarisch uitzag!

Deze dag begon met een bezoek aan de Margaret Rose Cave. Hier hebben we een rondleiding door de grot gehad wat best gaaf was! Daarna door gereden naar Cape Nelson om de vuurtoren te zien. Uiteindelijk onze camper in Portland op een camping gezet, waar een koala in de boom bleek te zitten! Onze eerste wilde koala! YES! Bij Cape Bridgewater hebben we een flinke wandeling gedaan over een berg en langs de kust, heel mooi! Op een gegeven moment stond er ook een groep van zeker 40 kangoeroes ons op te wachten, zo schattig om te zien! Die beesten kijken je helemaal na.

In het Tower Hill State Reserve (een oude vulkaankrater) bleken we uit meerdere routes te kunnen kiezen. Door onze barre tocht naar die top van de hoogste berg, hadden we spierpijn en kozen we voor een vlakke wandeling. Wat moet die man van het informatiecentrum wel niet gedacht hebben toen we zuchtend vertelden dat we een makkelijke route wilden?! Deze route bleek echter wel ontzettend mooi en leuk! Het begon met een soort vlot over een moeras waar we emoes en een slang voorbij zagen komen! En het eindige met een bosrijke route waar we ontzettend veel koala's hoog in de bomen hebben gespot en waar de wallabies om ons heen sprongen. Eenmaal terug bij de bus wilden we een broodje eten en zagen we Stu ineens voorbij lopen, onze gids van Adelaide naar Alice Springs! Hoe toevallig?! Na een hoop gelach om dit toeval nog even wat gekletst. 

Daarna door gereden naar Bay of Islands, hier begint dan echt The Great Ocean Road! Bij elke mogelijke parkeerplaats, stop en lookout zijn we gestopt en hebben we onze ogen uit gekeken naar de prachtige natuurverschijnselen. De volgende ochtend heel vroeg vertrokken om vóór de drukte bij de 12 apostelen te zijn. Dit is zogezegd het pareltje van The Great Ocean Road, dus ontzettend druk. We hadden het goed bedacht en waren er voor de drukte, dus konden in alle rust de overgebleven 7 apostelen fotograveren en bekijken! Daarna door gereden naar de London Bridge en Loch and Gorge. Beide ook super indrukwekkend om te zien! En misschien zelfs mooier!
 

Bij de Treetop wandeling, weer wat verder van de kust, hebben we een wandeling gedaan door het regenwoud over bruggen die 100 meter hoog waren en waar je doorheen kon kijken naar beneden, dood eng maar gaaf! Gekke combinatie;). Vervolgens zijn we via Turton's Track terug naar de kust gereden. Dit was een hele mooie maar smalle weg met veel haarspeldbochten, waar je eigenlijk geen tegenligger tegen wilde komen. Dit gebeurde wel een paar keer en ook twee motors die onderuit gingen omdat ze veel te hard reden en ons niet verwacht hadden. Één knalde tegen de autoband en beide konden gelukkig optijd voor de afgrond stoppen. Romy zat achter het stuur en verstarde, ik drukte op de noodlichten en ben de bus uitgerend. Daar kreeg ik meteen een duim omhoog en een schreeuw dat alles goed was, dus zijn we maar doorgereden. Spannende route maar gaaf!

Weer een dag en dus een nacht in onze bus later stuitte we per toeval op een plek met een waterval. Op de parkeerplaats was het zo druk dat er uiteindelijk een mini plek over was waar ik moest file parkeren. Nu wil ik geen flauwe grappen over mezelf maken, maar dit vermijdt ik dus oprecht omdat ik het afschuwelijk vind. Ik had alleen geen keuze nu. Uiteindelijk met veel moeite en weinig bewegingsruimte die bus ertussen gekregen, YEAH dat voelt goed! Ik was al bijna vergeten waarvoor we hier waren.. de waterval! Super mooi weer! Ook hiervoor moesten er weer veel trappen gelopen worden naar beneden. We waren al aan het puffen bij de gedachten dat we dat straks weer omhoog moesten en ik maakte het grapje dat we dat rennend moesten doen 'dan is het sneller voorbij'. Hoe kon ik nou weten dat Romy dit serieus ging doen op de terugweg?!! Dus ik al roepend over dat het een grapje was hup achter Romy aan. Mensen keken ons aan alsof we gek waren (zijn we eigenlijk ook wel;) ) maar wat hebben wij al hijgend een lol gehad! Vervolgens het laatste stuk van The Great Ocean Road gereden en gefilmd over de klif vlak langs de kust, gaaf!

De dag erna was het best slecht weer en hebben we ons vermaakt in het Fairy Park. Omdat we 'young in heart' zijn volgens degene van de receptie. Haha, ja zoiets ja.. Zie het als een slechte goedkope versie van het sprookjesbos. Echt als je de efteling gezien hebt, slaat dit helemaal nergens op! Wel veel gelachen tussen al die kinderen. Deze avond zaten we in de keuken van de camping, waar het wat warmer was. Zo kon ik dus ook stiekem de bus versieren met slingers en ballonnen want... Romy is om 12 uur deze avond jarig! Woehoe! Om 12 uur een ballon voor haar opgeblazen, voor haar gezongen en toen we bij de bus aan kwamen kon ze niet meer ophouden met lachen! YES! 13 februari, eindelijk mogen we dan sushi eten waar we al zo lang naar hadden verlangd!

En toen kwam de dag dat de bus ingeleverd moest worden.. deze dag moesten we ontzettend haasten met uitchecken, in het centrum proberen te komen, inchecken bij het hostel en spullen dumpen, auto leeghalen/schoonmaken en weer door de drukte om het in te leveren. En tussendoor natuurlijk ook nog even zingen voor mijn vader, want die was jarig vandaag! Wel super leuk nieuws bij het hostel; ze hadden een overboeking dus wij kregen gratis een upgrade naar een privékamer met eigen badkamer! Heerlijk!

Dag 2 in het hostel in St. Kilda (een wijk van Melbourne) had ik meteen een sollicitatiegesprek. Deze verliep goed en ze wilde heel graag dat ik daar kwam werken! Alleen een beetje jammer dat het zeker twee uur reizen was, dus moest ik iets vinden om daar te wonen. Er was alleen niets te vinden, dus koos ik ervoor verder te zoeken en dichterbij. Volgende dag, net als in Perth, ongemakkelijk langs alle restaurants gelopen en toevallig weer geluk! Of ik vanavond kan proefdraaien. Natuurlijk! Leuke avond gehad en ideale locatie om te werken, dus de keuze was gemaakt.
 

In twee weken hebben Romy en ik op mijn vrije momenten leuke dingen gedaan! Zo zijn we naar de gevangenis van Melbourne geweest, super interessant om al die verhalen te lezen! Ook maakten ze daar een 'dodenmasker' dus in sommige cellen zag je de maskers van geëvacueerde gevangenen. Best creepy! Ook hebben we ons op laten sluiten! Er werd ons gevraagd waarvoor we opgepakt waren en kregen de gehele controle, daarna werden we in een cel gedropt! Hilarisch en heel moeilijk om serieus te blijven! Daarna kregen we op dezelfde botte manier een rondleiding. In de kathedraal waren we toevallig bij een avondzang, wat heel mooi was. Ook wilden we de felgekleurde strandhuisjes van Brighton bezoeken! Een wandeling bleek helaas te ver en fietsen huren was niet mogelijk, dus uiteindelijk een bus gevonden die die kant op ging. Ons richting gevoel werkte alleen weer is niet mee, dus we waren veel te vroeg uitgestapt, oeps! Deze huisjes waren super leuk om te zien. Allemaal verschillende kleuren en thema's! Ook zijn we naar de skydeck van de Eureka Tower geweest. Hier ga je met een lift naar de 88ste verdieping om zo over Mwlbourne te kunnen kijken, ook zo leuk om te zienA Oh en deze lift gaat 9 verdiepingen per seconde! Ik werd licht in mijn hoofd!

In de tussentijd had Romy helaas nog steeds geen geluk met het vinden van een baan. Zodoende had zij de keuze gemaakt dat ze door moest, wat ik volledig begrijp, hoe lastig ook. Dus daar ging mijn vriendinnetje, naar Sydney. De avond ervoor samen ergens sushi gegeten, omdat het gewoon leuk en lekker is! En de volgende ochtend heel vroeg hebben we elkaar een dikke knuffel gegeven! Heel eerlijk heb ik het hier wel echt moeilijk mee gehad, want wat moet ik hier in mijn eentje?!

Foto’s

6 Reacties

  1. Helga:
    14 april 2017
    Ha Nicole wat heerlijk om te lezen allemaal! Nou en nu bijna tijd om Gerard in je armen te sluiten!! Veel plezier samen!!
  2. Hèlen:
    14 april 2017
    Je hebt er weer een mooi verslag van gemaakt, leuk om te lezen.
    Lieverd je gaat nu weer verder trekken door dit mooie land.
    Geniet van al het moois doe voorzichtig en heb het leuk met elkaar.
    Dikke knuffel XXX
  3. Hedy:
    14 april 2017
    Wat leuk weer om je belevenissen op deze manier te lezen en wat schrijf je hilarisch....
  4. Nienke:
    15 april 2017
    Heey Nic,

    wat een heerlijk verhaal en fotos weer.
    En wat word je haar mooi lang!! <3

    xx nien
  5. Karin:
    15 april 2017
    Wat een leuk reisverslag, ik heb het af en toe met een schaterlach gelezen, zag t dan helemaal voor me.
    Nu fijn genieten samen met Gerard!
    Liefs, Karin xxx
  6. Maria-Lotte:
    17 april 2017
    Nic! Super leuk die verslagen!! Vooral heel veel lol wat hier ook voor en dikke glimlach zorgt. Dikke kus en liefs